Do wszystkich braci i sióstr z Oaz – Rzeczywistości wspólnotowych
Koinonii Jan Chrzciciel

Chrystus zmartwychwstał!

„Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy”.
(Rz 8,25)

Droga Siostro, drogi Bracie,

Adwent jest czasem poświęconym oczekiwaniu na narodziny Jezusa. Boże Narodzenie to wydarzenie, które nieco ponad dwa tysiące lat temu naprawdę miało miejsce, w odległym zakątku Imperium Rzymskiego, pośród Izraelitów – małego narodu o starożytnej historii. Ten naród, bardziej niż jakikolwiek inny, uczy nas, jak ważny jest czas, a co za tym idzie, jak ważne jest oczekiwanie.

Prorocze słowo, pochodzące z serca Pana, przyjmuje się i zachowuje się w czasie. Jak ziarno zasiane w ziemi obumiera (kiedy wydaje się, że nic się nie wypełni), a jednak wydaje nową roślinę, tak i słowo prorocze przechodzi przez moment śmierci, kiedy robi wrażenie pustego i bezowocnego. Ten „moment śmierci” dla narodu izraelskiego trwał przez wieki.

Czas pomiędzy obietnicą a jej spełnieniem to czas bezwarunkowego zaufania Temu, który złożył obietnicę. Najbardziej wyrazistym przykładem jest tu nasz ojciec Abraham, który wiedział, co pozostawia za sobą, ale nie wiedział, co go czeka, i dzień po dniu pozwalał głosowi Bożemu aby go prowadził i motywował, właśnie dlatego, że „oczekiwał (…) miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg” (Hbr 11,10).

Kochani, w tym okresie przygotowania jesteśmy oczyszczani z naszej chęci zajęcia miejsca należnego Panu i realizowania własnych planów według naszego sposobu widzenia i interpretowania rzeczywistości. Postawę taką również widzimy u Abrahama, kiedy zgodził się na propozycję swojej żony Sary, aby mieć potomstwo z jej niewolnicy.

Współczesne czasy charakteryzują się tym, że szukamy alternatyw dla Bożego działania. Koniecznie musimy znaleźć rozwiązania i udzielić odpowiedzi na wszystkie, ciągle jeszcze nierozwiązane problemy. Tym naszym poszukiwaniom często towarzyszą uprzedzenia, niezadowolenie i plotki, czyli postawy przeciwne duchowi komunii.

Zachęcam was zatem, abyście nie uchylali się od tego oczekiwania, ale byście przeżywali je z nowym entuzjazmem, w pełnej komunii z Panem i między sobą, świadomi, że Jezus pozostaje wierny i że pomimo naszych braków dokona tego, co w proroctwie o Camparmò nazywa Swoim chwalebnym dziełem.

Tylko podążając w jedności i z wytrwałością możemy rozpoznać Jego obecność i Jego działanie w nas i pośród nas. Oby Jezus nie musiał wypowiadać do nas słów, jakie skierował do Jerozolimy, Miasta Świętego: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami, boś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia” (por. Łk 19, 42.44).

Niech podczas tych Świąt Bożego Narodzenia, w łączności z atmosferą odnowionej synodalności w Kościele Powszechnym, nawiedzi nas Pan i niech nam udzieli nowego zapału do ewangelizacji, niech pośle nam nowe powołania i niech nam pozwoli postawić kolejne kroki na drodze formacji i budowania struktury naszej wspólnoty, a przede wszystkim niech odnowi nasze przyjaźnie i nasze więzi rodzinne.

Z ufnością, że Jezus zaskoczy nas ponownie swoim narodzeniem, pozdrawiam Was serdecznie i życzę Wam spokojnego oczekiwania i dostatnich Świąt Bożego Narodzenia.

Even Sapir, 25 listopada 2021 r.

o. Giuseppe De Nardi
Pasterz Generalny