KOMENTARZ DO EWANGELII – NAJŚWIĘTSZEGO I KRWI CHRYSTUSA (B)
Niedziela 2 czerwca 2024
Mk 14,12-16.22-26
«A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im, mówiąc: “Bierzcie, to jest Ciało moje”. Potem wziął kielich i, odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: “To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym”. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej».
(Mk 14,22-26)
Ten fragment Ewangelii przenosi nas do Jerozolimy, a dokładnie do Wieczernika, czyli sali, w której odbyła się ostatnia wieczerza Jezusa z uczniami, kiedy świętowali Paschę w świętym mieście. Jest to noc pożegnania: po latach wspólnego życia ze swoimi uczniami nadszedł czas, aby Mistrz ich opuścił.
Słowami „to jest Ciało moje i to jest moja Krew” Jezus manifestuje swoją jasną i dojrzałą decyzję, by oddać za nas swoje życie. „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi” (J 15,13-14a).
Jezus nie był tylko ważną postacią, która na chwilę naznaczyła historię. On nadal ją naznacza i nadal jest obecny w nas, w głębi naszych serc. Nie tylko umiłował nas do końca, aż do śmierci i to śmierci krzyżowej, ale także daje nam możliwość kochania Go i odpowiadania na Jego miłość. I daje nam bardzo szczególną łaskę: możemy Go nawet zjeść! Może nas to wprawić w zakłopotanie, ale pomyślmy na przykład o matce, która patrząc na swoje nowo narodzone dziecko, tuli je do siebie, obsypuje pocałunkami, nadgryza go, jakby chciała je „zjeść”. Spożywanie ciała Chrystusa i picie Jego krwi w Eucharystii jest wielką tajemnicą i uprzywilejowanym sposobem bliskości z Nim. Stawanie się jednością z drugim jest prawem miłości!
O. Giuseppe
