ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY (B)

Niedziela 31 grudnia 2023
Łk 2,22-40

«Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Dziecię do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. […] A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim».
(Łk 2,22-24.39-40)

Ewangelista Łukasz maluje portret rodziny Jezusa. Kolor, który wyróżnia się najbardziej, to kolor wierności prawu. Termin „prawo” nie oddaje właściwego znaczenia hebrajskiego słowa tora. W rzeczywistości rdzeń terminu tora odnosi się raczej do instrukcji, wskazówek, nauczania… pojęć typowych dla pedagogiki. Poprzez Torę Bóg wskazuje ludowi Izraela tajemnicę błogosławieństwa, dobrobytu i pokoju.

Przestrzegając prawa, Maryja czeka 40 dni po narodzinach Jezusa, ponieważ poród był jedną z rzeczy, które powodowały „nieczystość rytualną”, bez żadnych powiązań moralnych (por. Kpł 12,2-8). Po upływie tych dni Maryja i Józef udają się do świątyni w Jerozolimie i ofiarują parę synogarlic dla oczyszczenia Maryi, zgodnie z prawem Pańskim. Prawo wymagało baranka z zastrzeżeniem, że ci, których nie było na niego stać, mogli ofiarować parę synogarlic lub gołębi (por. Kpł 5,7; 12,8).

W świątyni rodzice przedstawiają Panu dziecię Jezus. Prawo nakazywało zapłacenie pięciu syklów jako „ofiarę wykupu” za każdego pierworodnego syna, na pamiątkę wyzwolenia z Egiptu, ale nie przewidywało przedstawienia.

Podsumowując, święta rodzina z Nazaretu to rodzina, która

– jest wierna prawu Pańskiemu, które, gdy jest przestrzegane, daje wolność i pozwala doświadczać szczęścia i dobrobytu;

– żyje z pracy własnych rąk. Z Ewangelii wiemy, że Józef był cieślą. Nie mają wielkich możliwości ekonomicznych i dlatego żyją w zależności od Pana. Bogactwo często jest przeszkodą na drodze wiary, nie dlatego, że miałoby być złe samo w sobie, ale raczej dlatego, że nasze serce ma tendencję do przywiązywania się do niego i pokładania ufności w dobrach materialnych;

– przedstawia swojego syna Panu. Dosłownie, ofiarowuje go, oddaje go do dyspozycji. Każdy bogobojny rodzic jest wezwany do podjęcia tej decyzji głęboko w swoim sercu i w swojej relacji z dzieckiem. Dzieci nie są nasze, wszyscy jesteśmy własnością Pana, On nas odkupił i należymy do Niego!

Wprowadzając w życie te proste, ale fundamentalne zasady, wszystkie rodziny mogą żyć w szczęściu i pokoju, których Pan pragnie dla każdej z nich.

O. Giuseppe